The chat will start when you send the first message.
1Następnie Dawid dokonał przeglądu wojska, które było z nim, i ustanowił mu dowódców tysięcy oraz dowódców setek.[#18:1 , עַם, tj. lub . To samo słowo, w zależności od kontekstu nie zawsze określającego to jednoznacznie, może mieć znaczenie cywilne lub – jak w tym przypadku – militarne.; #Wj 18:21; Pwt 1:15]
2Potem Dawid wysłał wojsko: jedną trzecią pod dowództwo Joaba, jedną trzecią pod dowództwo Abiszaja, syna Serui, brata Joaba, i jedną trzecią pod dowództwo Itaja Gitejczyka. Powiedział też król do wojska: Ja też na pewno wyjdę z wami.[#Sdz 7:16; 9:43; 1Sm 11:11; 13:17; #18:2 , בְּיַד־יוֹאָב, idiom: .]
3Ale wojsko odpowiedziało: Nie wychodź! Bo choćbyśmy nawet uciekali, nie zwrócą na nas uwagi, i choćby połowa z nas poległa, nie zwrócą na nas uwagi, bo teraz [ty wystarczysz] za dziesięć tysięcy naszych. Lepiej będzie, jeśli zabezpieczysz nam pomoc z miasta.[#18:3 , לֹא־יָשִׂימוּ אֵלֵינוּ לֵב, idiom: ; być może wg 4QSamᵃ: , לא ישים לנו לב.; #18:3 , לֹא־יָשִׂימוּ אֵלֵינוּ לֵב, idiom: .; #18:3 , עַתָּה: raczej: , אָתָּה, jak w G (poza G).; #2Sm 17:3; #18:3 Być może: , 2Sm 18:3.]
4Król powiedział do nich: Zrobię to, co uznacie za słuszne w swoich oczach. Po czym król stanął przy bramie, a całe wojsko wychodziło setkami i tysiącami.
5Król nakazał przy tym Joabowi, Abiszajowi i Itajowi: Postąpcie mi łagodnie z młodym człowiekiem, z Absalomem. A całe wojsko słyszało, jak król dawał wszystkim dowódcom ten rozkaz dotyczący Absaloma.
6Wojsko wyszło zatem w pole, by zetrzeć się z Izraelem, i doszło do bitwy w Lesie Efraimskim.
7Wojsko Izraela zostało tam pobite przez sługi Dawida i doszło tam tego dnia do ogromnej klęski – [poległo] dwadzieścia tysięcy.[#18:7 , עֶשְׂרִים אָלֶף: tysiące mogą oznaczać liczby, ale mogą być jednostkami militarnymi, oddziałami, których liczebność nie musi ściśle odpowiadać wartości liczebnika. Być może tysiące to oddziały liczące po 50 wojowników. Mogło zatem polec w walkach tysiąc osób.]
8Gdy bowiem bitwa rozproszyła się po całej okolicy, las pochłonął w tym dniu więcej wojska, niż pochłonął go miecz.[#18:8 , עַל־פְּנֵי כָל־הָאָרֶץ, tj. .]
9[W trakcie walk] Absalom natknął się na sługi Dawida. Absalom jechał na mule, a muł wbiegł pod gałęzie wielkiego dębu tak, że głowa [Absaloma] zaczepiła o dąb i zawisł on między niebem a ziemią, muł zaś, który był pod nim, przebiegł [dalej].[#18:9 , za 4QSamᵃ, ויתל; wg MT: , וַיֻּתַּן.]
10Zobaczył to pewien człowiek i doniósł [o tym] Joabowi: Oto widziałem Absaloma wiszącego na dębie![#18:10 : brak w 4QSamᵃ.]
11Wtedy Joab powiedział do człowieka, który mu o tym doniósł: Widziałeś?! To dlaczego nie zwaliłeś go tam na ziemię? Wziąłbym na siebie, by dać ci za to dziesięć [sykli] srebra oraz jeden pas.[#18:11 Tj. 114 g; wg 4QSamᵃ: , חמשים, pod. G, 2Sm 18:11.; #1Sm 18:4]
12Lecz człowiek ten odpowiedział Joabowi: Choćbym poczuł na dłoni ciężar tysiąca [sykli] srebra, nie wyciągnąłbym mojej ręki na królewskiego syna, bo na własne uszy słyszeliśmy, jak król nakazał tobie, Abiszajowi i Itajowi: Strzeżcie mi młodego człowieka, Absaloma.[#18:12 Tj. 11,4 kg.; #18:12 , מִי, tj. ; być może proklityka nie wymagająca tłumaczenia; em. za dwoma Mss na: , לי, pod. G.]
13Czy miałbym postąpić podstępnie przeciw jego duszy? Przed królem przecież nie ukryje się żadna sprawa. Nawet ty odciąłbyś się ode mnie![#18:13 , wg בְנַפְשׁוֹ; , wg בְנַפְשִׁי.]
14A Joab powiedział: [To] nie tak! Czy mam tu zwlekać przed tobą? Po czym wziął trzy oszczepy do ręki i wbił je w serce Absaloma, kiedy ten żył jeszcze w sercu dębu.[#18:14 , שְׁבָטִים, lub: zaostrzone pręty , .; #18:14 , בְּלֵב הָאֵלָה, gra słów (?), lub: wisząc pośród gałęzi dębu , por. Wj 15:8.]
15Potem otoczyło go dziesięciu młodych, noszących broń Joaba, natarli na Absaloma i dobili go.
16Wtedy Joab zadął w róg i wojsko zawróciło z pogoni za Izraelem – bo Joab wstrzymał wojsko.
17A Absaloma wzięli i wrzucili go w lesie do wielkiego dołu, po czym narzucili na niego bardzo wielką kupę kamieni. Cały zaś Izrael uciekł, każdy do swojego namiotu.[#18:17 , wg לְאָהֳלוֹ; , wg לְאֹהָלָיו.]
18Absalom natomiast jeszcze za swojego życia wziął i postawił sobie słup, który jest w Dolinie Królewskiej. Mawiał bowiem: Nie mam syna, aby zachowała się pamięć o moim imieniu. Nazwał więc ten słup swoim imieniem i do dnia dzisiejszego nazywają go Pomnikiem Absaloma.[#2Sm 14:27]
19Wówczas Achimaas, syn Sadoka, powiedział: Pozwól, że pobiegnę i zaniosę królowi dobrą wieść, że JHWH wymierzył mu sprawiedliwość z ręki jego wrogów.
20Joab jednak powiedział do niego: Nie będziesz ty w dniu dzisiejszym kimś, kto przynosi dobrą wieść. Zanieś [ją] innego dnia, lecz w dniu dzisiejszym nie zanoś tej wieści, dlatego że zginął syn króla.
21Joab powiedział jednak pewnemu Kuszycie: Idź i donieś królowi, co widziałeś. Kuszyta pokłonił się Joabowi i pobiegł.
22Lecz Achimaas, syn Sadoka, raz jeszcze powiedział do Joaba: Niech się dzieje, co chce, pozwól, proszę, i mnie pobiec za Kuszytą. A Joab odpowiedział: Po co chcesz biec, mój synu? Nie znajdzie się przecież dla ciebie nagroda za dobrą wieść.[#18:22 G dod.: .]
23Niech się dzieje, co chce, pobiegnę. Wówczas powiedział: Biegnij! I Achimaas pobiegł drogą przez okręg [nizinny] – i wyprzedził Kuszytę.
24Dawid tymczasem stacjonował między dwiema bramami. Strażnik zaś poszedł na taras bramy przy murze, podniósł swoje oczy i zobaczył, że oto biegnie jakiś pojedynczy człowiek.
25Strażnik zawołał zatem i doniósł o tym królowi. A król powiedział: Jeśli [biegnie] sam, to w ustach ma dobrą wieść. A [człowiek] ten szedł i był coraz bliżej.
26Lecz [zaraz] strażnik zobaczył, że biegnie drugi człowiek, więc zawołał strażnik do odźwiernego: Oto [znów] biegnie pojedynczy człowiek. A król na to: Również ten niesie dobrą wieść.
27Wtedy strażnik powiedział: Widzę, że ten pierwszy biegnący przypomina w swym biegu Achimaasa, syna Sadoka. Król powiedział: To dobry człowiek i przychodzi z dobrą wieścią.
28Wkrótce Achimaas wykrzyknął do króla: Pokój! – i pokłonił się królowi twarzą do ziemi. Następnie powiedział: Błogosławiony JHWH , twój Bóg, że zamknął [w naszej dłoni] ludzi, którzy podnieśli swoją rękę przeciw mojemu panu, królowi.[#18:28 , וַיִּקְרָא, pod. G; em. na: , ויקרב, pod. G, καὶ προσῆλθεν.]
29Ale król zapytał: Jak się ma młody człowiek, Absalom? Achimaas odpowiedział: Widziałem wielkie zamieszanie, gdy Joab wysyłał sługę króla oraz twojego sługę, dlatego nie wiem, jak.[#18:29 שָׁלוֹם, lub: Pokój? l.]
30Król powiedział zatem: Odejdź i ustaw się tutaj! Odszedł więc i stanął.
31Wtedy wszedł Kuszyta i Kuszyta powiedział: Niech mój pan, król, pozwoli sobie oznajmić dobrą wieść, że JHWH wymierzył ci dziś sprawiedliwość z ręki wszystkich, którzy powstali przeciw tobie!
32Ale król zapytał Kuszytę: Jak się ma młody człowiek, Absalom? Kuszyta odpowiedział: Niech jak z tym młodym człowiekiem stanie się ze wszystkimi wrogami mojego pana, króla, i ze wszystkimi, którzy powstali przeciw tobie na nieszczęście!
33Wtedy król zadrżał, wszedł do górnej komnaty nad bramą i zapłakał. I tak powtarzał, chodząc tam i z powrotem: Synu mój, Absalomie! Synu mój, synu mój, Absalomie! Obym to ja zginął zamiast ciebie! O, Absalomie, mój synu, mój synu![#18:33 2Sm 18:33.]