1Po tym wydarzeniu Dawid zapytał JHWH tymi słowy: Czy mam wyruszyć do któregoś z miast Judy? A JHWH mu odpowiedział: Wyrusz! Dawid zapytał dalej: Dokąd mam wyruszyć? A On odpowiedział: Do Hebronu.[#1Sm 14:37-42; 23:9-11; 28:6; 30:7-8; 2Sm 5:19, 23; 7:2-3]
2I Dawid tam wyruszył, [wziął] także dwie swoje żony, Achinoam, Jizreelitkę, i Abigail, żonę po Nabalu Karmelicie.[#1Sm 25:42-43; #2:2 Wg Mss: , הכרמלית, zob. 1Sm 27:3; 30:5.]
3Dawid sprowadził tam także ludzi, którzy z nim byli, każdego z jego domem – i zamieszkali w miastach [wokół] Hebronu.[#Rdz 13:18; 23:2; 25:10; Joz 21:13]
4Wtedy przyszli ludzie z Judy i namaścili tam Dawida na króla nad domem Judy. Jednocześnie doniesiono Dawidowi, że to mieszkańcy Jabesz-Gilead byli tymi, którzy pochowali Saula.[#1Sm 31:11-13]
5Dawid wysłał zatem posłańców do mieszkańców Jabesz-Gilead i [kazał] im powiedzieć: Błogosławieni jesteście u JHWH za to, że wyświadczyliście tę łaskę waszemu panu Saulowi przez to, że go pochowaliście.
6Niech teraz JHWH okazuje wam łaskę i wierność. Ja także będę was darzył podobnym dobrem jak to, które okazaliście w tej sprawie.
7A teraz wzmocnijcie swoje ręce i bądźcie dzielnego serca, bo wprawdzie zginął wasz pan Saul, ale też dom Judy namaścił mnie nad sobą na króla.[#2:7 , תֶּחֱזַקְנָה יְדֵיכֶם, idiom: .]
8Tymczasem Abner, syn Nera, książę zastępu Saula, wziął Isz-Boszeta, syna Saula, i sprowadził go do Machanaim.[#1Sm 14:50; 17:55; 20:25; 26:5; #2:8 W 4QSamᵃ z det.; #2:8 , אִישׁ־בּשֶׁת, czyli: ; może to być jednak przekręcenie: אֶשְׁבָּעַל, czyli: , zob. 1Krn 8:33; 9:39.; #2:8 : miasto nad Jabokiem, być może stolica Gileadu.]
9Tam ustanowił go królem nad Gileadem, nad Aszurytami, nad Jizreelem, nad Efraimem, nad Beniaminem – i nad całym Izraelem.[#2:9 , אֲשׁוּרִי; wg S: , הַגְּשׁוּרִי; wg Tg: , hbr. בית אשר.]
10Isz-Boszet, syn Saula, miał czterdzieści lat, gdy został królem nad Izraelem, a królował dwa lata.[#2:10 Zob. uzgodnienie tego wieku z innymi fragmentami, 2Sm 1:10.]
Dom Judy jednak był za Dawidem.
11A liczba dni, w których Dawid był królem w Hebronie, nad domem Judy, wynosiła siedem lat i sześć miesięcy.[#2Sm 5:1-5]
12Potem Abner, syn Nera, wyszedł – wraz ze sługami Isz-Boszeta, syna Saula – z Machanaim do Gibeonu.
13Joab, syn Serui, i słudzy Dawida także wyruszyli i spotkali się razem przy Stawie Gibeońskim – jedni zatrzymali się po jednej stronie stawu, a drudzy po drugiej stronie stawu.[#2Sm 8:16; #2:13 Wg G: .; #2:13 Staw Gibeoński : cysterna z strony miasta Gibeon leżącego ok. 10 km na od Jerozolimy, zob. Jr 41:12.]
14Wówczas Abner powiedział do Joaba: Niech powstaną młodzi wojownicy i poharcują sobie przed nami. A Joab odpowiedział: Niech powstaną![#2:14 , נְעָרִים, określenie to w tym kont. może być świadomym umniejszeniem możliwości wojowników dla tym większego podkreślenia ich siły (2Sm 1:14).]
15Powstała więc i przeszła [przegląd] liczba dwunastu ze strony Beniamina i Isz-Boszeta, syna Saula, oraz dwunastu spośród sług Dawida.[#2:15 Wg 4QSamᵃ i G: .]
16Potem jeden drugiego chwycił za głowę i jeden drugiemu [wbił] w bok swój miecz, tak że padli równocześnie. I nazwano to miejsce Chelkat-Hasurim, leży ono w Gibeonie.[#2:16 , חֶלְקַת הַצֻּרִים: być może: , po em. הַצֻּרִים na: הצדים, zob. BHK. Wg G: (l. ) , μερὶς τῶν ἐπιβούλων, hbr. הַצָּרִים.]
17W tym dniu rozwinęła się też bardzo ciężka bitwa. Abner i ludzie z Izraela zostali pobici wobec sług Dawida.
18Byli tam także trzej synowie Serui: Joab, Abiszaj i Asael.[#2Sm 23:24; 1Krn 11:26; 27:7]
Asael zaś był tak szybki w nogach jak jedna z gazel, które spotyka się na polach.
19I właśnie Asael ścigał Abnera, nie zbaczał, ciągnąc za Abnerem, ani w prawo, ani w lewo.
20Abner obejrzał się za siebie i powiedział: Czy to jesteś ty, Asaelu? A on na to: Ja!
21Wówczas Abner powiedział mu: Zbocz sobie w prawo lub w lewo, złap sobie któregoś z młodszych wojowników i weź sobie łup z niego. Ale Asael nie chciał od niego odstąpić.
22Abner więc znów powiedział do Asaela: Odstąp ode mnie! Dlaczego miałbym cię powalić na ziemię? I jak mógłbym wtedy podnieść moje oblicze na Joaba, twojego brata?
23Gdy jednak tamten odmówił odstąpienia, Abner uderzył go końcem włóczni pod piąte [żebro], tak że włócznia wyszła mu tyłem, i padł tam, i skonał na miejscu. A każdy, kto doszedł do miejsca, gdzie padł i skonał Asael, przystawał.[#2:23 Lub: w brzuch , אֶל־הַחֹמֶשׁ ().]
24Joab i Abiszaj nadal ścigali Abnera. A gdy słońce zachodziło, dotarli do wzgórza Ama, które leży obok Giach, przy drodze na pustynię Gibeon.
25A Beniaminici zbili się przy Abnerze w jedną gromadę i stanęli na szczycie jednego wzgórza.[#2:25 , אֲגֻדָּה.]
26Wtedy Abner zawołał do Joaba tymi słowy: Czy miecz będzie pożerał na zawsze? Czy nie wiesz, że na koniec będzie gorycz? I jak długo jeszcze nie powiesz ludowi, aby zawrócili od [podążania] za swoimi braćmi?
27Wtedy Joab odpowiedział: Jak żyje Bóg, że gdybyś nie przemówił, to dopiero rano zwoływany byłby lud, każdy od [gonitwy] za swym bratem.
28I Joab zadął w róg i zatrzymał się cały lud, tak że nie ścigali już Izraela i nie przedłużali już walki.
29A Abner i jego ludzie szli całą tę noc przez Arabę, przeprawili się przez Jordan, przeszli przez cały wąwóz i przybyli do Machanaim.[#2:29 Lub: przez step .; #2:29 , בִּתְרוֹן (), hl, lub: (1) ; (2) , 2Sm 2:29.]
30Gdy Joab zawrócił z [pościgu] za Abnerem, zebrał cały lud i z przeglądu wynikło, że ze sług Dawida brakuje dziewiętnastu mężczyzn i Asaela.
31Słudzy Dawida natomiast powalili spośród Beniamina i spośród ludzi Abnera – poległo trzystu sześćdziesięciu ludzi.[#2:31 , וּבְאַנְשֵׁי; wg 4QSamᵃ: מאנשי, o podobnym znaczeniu.]
32Następnie wzięli Asaela i pochowali go w grobie jego ojca w Betlejem, po czym Joab i jego ludzie szli przez całą noc, a zaświtało im w Hebronie.