1Był pewien człowiek w ziemi Us imieniem Job. Człowiek ten był nienaganny i prawy, bojący się Boga i stroniący od niegodziwości.[#1:1 Wśród ZMM odnaleziono fragmenty Targumu do Jb. TB podaje różne opinie na temat czasu powstania Jb, od okresu patriarchów po NB ( 15a). Dla określenia daty niektórzy łączą Jb z Pwt 28. Autorzy i redaktorzy Księgi znali Psalmy, zob. Ps 8:4 w Jb 7:17-18; Ps 107:40; Iz 41:20 w Jb 12:21, 24. Słownictwo charakterystyczne dla późniejszego hbr. sugeruje, że Jb mógł powstać w okresie NB (586-538) lub po niej, przy wykorzystaniu wcześniejszego materiału.; #1:1 : Lokalizacja niepewna: (1) Syria lub Edom, Rdz 10:23; 22:21; 36:28; (2) Edom, wsp. Arabia, Jb 1:15, 17; 2:11; Tr 4:21; (3) wg wczesnochrześcijańskiej tradycji Baszan, 50 km na od Damaszku.; #Ez 14:14, 20; Jk 5:11; #1:1 , אִיּוֹב (), czyli, w zależności od przyjętej etymologii, niekoniecznie hbr.: (1) (?); (2) , od איב (?); (3) od arab. (?) Jb 1:1. Podobne imię nosił książę Asztarot w Baszanie wymieniony na tabliczkach z Amarna (ok. 1350 r. p. Chr.), a także postać kananejska wymieniona w tekstach egipskich z ok. 2000 r. p. Chr. W znaleziskach z Ugarit postać o tym imieniu wymieniona jest na liście sług dworu.; #Rdz 25:27; Ps 64:5; Prz 29:10; #Ps 25:21; 37:37]
2I urodziło mu się siedmiu synów i trzy córki.[#Rt 4:15]
3A na jego dobytek składało się siedem tysięcy owiec i trzy tysiące wielbłądów, pięćset jarzm bydlęcych i pięćset oślic, i bardzo wiele służby – był to człowiek najznakomitszy ze wszystkich synów Wschodu.
4Jego synowie zwykli wydawać uczty, każdy w swoim domu [i] w [ustalonym] przez siebie dniu, a wtedy posyłali i zapraszali swoje trzy siostry, aby jadły z nimi i piły.[#1:4 Być może chodzi o dni ich urodzin, zob. Jb 3:1.]
5A kiedy mijał [kolejny] cykl dni uczt, posyłał Job [po nich], aby ich poświęcić. Wstawał wczesnym rankiem i składał całopalenia za każdego z nich. Myślał bowiem Job: Może zgrzeszyli moi synowie i znieważyli Boga w swoich sercach? Tak czynił Job zawsze.
6Gdy nastał dzień, w którym synowie Boży przyszli, aby stawić się przed JHWH , przybył wśród nich także szatan.[#1:6 , בְּנֵי הָאֱלֹהִים (), l. .; #1Krl 11:14; 22:19-22; Obj 12:9-10; #1:6 , הַשָּׂטָן () czyli: , l. שָׂטָן () z det., czyli określony .]
7I powiedział JHWH do szatana: Skąd przybywasz? A szatan odpowiedział JHWH tymi słowy: Z krążenia po ziemi i z przechadzania się po niej.[#1P 5:8]
8Wtedy JHWH powiedział do szatana: [A] czy zwróciłeś uwagę na mojego sługę, Joba? Bo nie ma takiego jak on na ziemi. Człowiek to nienaganny i prawy, bojący się Boga i stroniący od niegodziwości.[#1:8 Idiom:]
9A szatan odpowiedział JHWH tymi słowy: Czy za darmo Job boi się Boga?
10Czy Ty nie otoczyłeś zewsząd jego, jego domu i wszystkiego, co do niego należy? Błogosławiłeś dziełu jego rąk i jego dobytek rozmnożył się po ziemi.
11Lecz wyciągnij tylko swą rękę i dotknij tego, co ma! [Zobaczymy], czy nie zacznie złorzeczyć Ci w twarz![#Obj 12:10; #1:11 Lub: a zaraz odwróci się od Ciebie .]
12Wtedy JHWH powiedział do szatana: Oto wszystko, co ma, jest w twojej mocy, tylko na niego samego nie wyciągaj ręki! I odszedł szatan sprzed oblicza JHWH .[#1:12 Lub: Dobrze zatem .; #1:12 Idiom: .]
13A gdy pewnego dnia jego synowie i córki jedli i pili wino w domu swego najstarszego brata,
14przybył do Joba posłaniec, mówiąc: Bydlęta orały, a oślice pasły się obok nich.
15Wtem napadli Sabejczycy i zabrali je, a sługi pozabijali ostrzem miecza! Uszedłem tylko ja sam, aby donieść ci [o tym].[#1:15 Może określać różne plemiona koczownicze.]
16Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł następny, mówiąc: Ogień Boży spadł z nieba, spalił trzodę i sługi i pochłonął je! Uszedłem tylko ja sam, aby donieść ci [o tym].[#1:16 : brak w G.]
17Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł następny, mówiąc: Chaldejczycy wystawili trzy oddziały, napadli na wielbłądy i zabrali je, a sługi pozabijali ostrzem miecza! Uszedłem tylko ja sam, aby donieść ci [o tym].[#1:17 : może ozn. plemiona koczownicze z dorzecza Eufratu.]
18Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł następny, mówiąc: Twoi synowie i twoje córki jedli i pili wino w domu swego najstarszego brata.
19Wtem potężny wiatr nadciągnął od pustyni i uderzył na cztery naroża domu, tak że zawalił się na młodych i pomarli! Uszedłem tylko ja sam, aby donieść ci [o tym].
20Wtedy Job wstał, rozdarł swoje szaty i ogolił głowę. Następnie upadł na ziemię i pokłonił się.[#Jl 2:13; #Jr 7:29; Mi 1:16]
21I powiedział:
Nagi wyszedłem z łona mojej
matki
i nagi stąd odejdę.
JHWH dał – i JHWH wziął,
niech imię JHWH będzie
błogosławione.
22W tym wszystkim nie zgrzeszył Job i nie zarzucił Bogu nic niestosownego.[#1:22 Lub: pomimo tego wszystkiego .; #Jb 2:10; #1:22 i nie oskarżył Boga o brak rozumu G, οὐκ ἔδωκεν ἀφροσύνην τῷ θεῷ.]