Joba 12

Job: Mowa o oczywistościach – również tych mniej zauważanych

¹A Job odpowiedział tymi słowy:

²Doprawdy, jesteście ludem[#12:2 , אַתֶּם־עָם (): idiom (?): (1) ; (2) (wypowiedź sarkastyczna). Ale być może: , Jb 12:2; wg G: , εἶτα ὑμεῖς ἐστε ἄνθρωποι ἦ μεθ᾽ ὑμῶν τελευτήσει σοφία.]

i wraz z wami umrze mądrość!

³Również ja mam rozum jak wy,

nie odstaję w tym od was.

Kto miałby nie znać tych rzeczy?

⁴Stałem się pośmiewiskiem

dla swego przyjaciela,

ja, który wzywałem Boga,

a On odpowiadał,

pośmiewiskiem – [ja],

sprawiedliwy, nienaganny.

⁵Szczęśliwy nieszczęście ma

w pogardzie.

Cios? Dla ledwie stojących!

⁶Spokojne są namioty łupieżców,

a bezpieczeństwo – dla

drażniących Boga,

dla tych, którzy Boga uchwycili

w swą garść.

⁷Doprawdy, pytaj bydła,

a nauczy cię,

i ptactwa niebios, a oznajmi ci!

⁸Albo pomów z ziemią, a pouczy cię,

i niech wytłumaczą ci ryby

morskie.

⁹Kto spośród nich wszystkich

nie wie,

że dokonała tego ręka JHWH ,

¹⁰że w Jego ręku jest dusza

wszystkiego, co żyje,

i duch w ciele każdego człowieka?

¹¹Czy ucho nie ma badać słów,

tak jak podniebienie próbuje

smaku pożywienia?

¹²U sędziwych jest mądrość,

a w długości dni rozum.

¹³U Niego jest mądrość i siła,[#12:13 , גְּבוּרָה ().]

u Niego rada i rozum.

¹⁴Oto [co On] zburzy, nie będzie

odbudowane.

Gdy [On] zamknie człowieka,

nie będzie mu otwarte.

¹⁵Oto gdy [On] zatrzyma wody,

wysychają;

gdy je wypuści, zalewają ziemię.

¹⁶U Niego jest moc i rozum,

Jego jest błądzący i oszust.

¹⁷Puszcza radców boso,[#Iz 8:1-4; Mi 1:8]

a z sędziów robi głupców.

¹⁸Uchyla rozkazy królów[#12:18 , מוּסַר (), lub: pouczenia, rozporządzenia, dekrety , ale też em. na: , מוֹסֵר: .]

i zawiązuje przepaski

na ich biodrach.

¹⁹Puszcza kapłanów boso

i niezachwianych przewraca.

²⁰Odbiera mowę doświadczonym,[#12:20 Lub: wymownym, zaufanym doradcom .]

a pozbawia starców rozeznania.

²¹Wylewa pogardę na dostojnych,

a rozluźnia pas potężnych.

²²Odsłania głębie okryte

ciemnością,

a cienie śmierci wyprowadza

na światło.

²³Doprowadza do wielkości narody,[#12:23 , מַשְׂגִּיא (), arameizm, tylko w Jb 8:11; 36:24.]

a potem je gubi,

rozprzestrzenia narody,

a potem je uprowadza.

²⁴Odbiera rozum przywódcom

ludów ziemi

i gubi ich w pustce bezdroży.

²⁵Macają w ciemności, bez światła,

i zataczają się jak pijani.