Joba 21

Job: Powodzenie bezbożnych bywa faktem

¹Wtedy Job odpowiedział tymi słowy:

²Słuchajcie uważnie mego słowa

i niech mi to zastąpi wasze

pociechy!

³Znieście mnie, gdy ja będę mówił,

a potem możecie wyszydzić

moją mowę.

⁴Czy moja skarga dotyczy ludzi?

A jeśli, to dlaczego mój duch

nie miałby się zniecierpliwić?

⁵Spójrzcie na mnie i przeraźcie się,

i połóżcie rękę na usta!

⁶Gdy o tym wspomnę, jestem

niespokojny

i dreszcz przenika moje ciało.

⁷Dlaczego bezbożni żyją,

starzeją się, a nawet nabierają

siły?

⁸Ich potomstwo jest przy nich

bezpieczne,

a ich dzieci [rosną] na ich oczach.

⁹Ich domy mają pokój od strachu

i nie ma nad nimi rózgi Boga.

¹⁰Ich byk pokrywa i nie zawodzi,

ich krowa się cieli i nie roni.

¹¹Wypuszczają jak stadko owiec

swoich chłopców,

a ich chłopcy [beztrosko]

podskakują.

¹²Wznoszą [głos] przy tamburynie

i cytrze

i cieszą się przy dźwięku fletu.

¹³Dopełniają w dobrobycie

swoich dni

i w jednej chwili schodzą

do Szeolu.

¹⁴A mówili do Boga: Odstąp od nas,

nie pragniemy poznania Twoich

dróg!

¹⁵Kim jest Wszechmocny, abyśmy

Mu służyli?

I co za korzyść ze spotykania się

z Nim?

¹⁶Oto czy ich powodzenie

nie jest w ich ręku?

Rada bezbożnych daleka jest

ode mnie.

¹⁷Czy często lampa bezbożnych

gaśnie i dosięga ich zguba?

[Lub] bóle zadaje im w swoim

gniewie?

¹⁸Czy są jak słoma na wietrze

lub jak plewa, którą porywa

wiatr?

¹⁹Bóg gromadzi troski dla jego

synów!

Niechby jemu odpłacił tak,

aby wiedział!

²⁰Niechby własnymi oczami

oglądał swe nieszczęście

i pił [z kielicha] gniewu

Wszechmocnego!

²¹Bo jakaż jego rozkosz w jego domu,

gdy już po nim,

i gdy liczba jego miesięcy

w pół przecięta?

²²Lecz czy Boga może ktoś

uczyć mądrości,

skoro On i najwyższych sądzi?

²³Jeden umiera z nietkniętą kością,[#21:23 , בְּעֶצֶם תֻּמּוֹ (), idiom: , Jb 21:23.]

cały spokojny i beztroski –

²⁴jego wiadra pełne mleka,[#21:24 , עֲטִינָיו מָלְאוּ חָלָב: (1) idiom: ; (2) (?); (3) עֲטִינָיו em. na: , עֲטָמָיו, a חָלָב na: , חֶלֶב, a zatem: .]

a szpik jego kości nasycony.

²⁵Drugi zaś umiera z goryczą w duszy

i nie skosztował szczęścia.

²⁶Razem spoczywają w prochu

i obu pokrywa robactwo.

²⁷Oto poznałem wasze myśli

i plany, które przeciwko mnie

knujecie.

²⁸Bo mówicie: Gdzie jest dom

[tego] księcia?

I gdzie [ten] namiot, mieszkanie

bezbożnych?

²⁹Czy nie pytaliście przechodzących

drogą?

Nie zrozumieliście ich dowodów:

³⁰Że w dniu nieszczęścia zachowany

bywa niegodziwy,

w dniu gniewu potrafią sobie

poradzić?

³¹Kto wytyka mu w twarz jego

drogę?

Za to, co uczynił – kto mu odpłaca?

³²A gdy wyprowadzają go do grobu,

to przy mogile stoją warty.

³³Słodkie są mu bryły doliny

i ciągną za nim wszyscy ludzie,

a i przed nim [idzie] niemało.

³⁴Jakże więc chcecie pocieszać

mnie marnością,

skoro wasze odpowiedzi pozostają

fałszem?