Joba 6

Job: Wołanie o współczucie

¹A Job odpowiedział tymi słowy:

²O, gdyby dokładnie zważono

moją udrękę

i włożono na szale całe moje

nieszczęście,

³to byłoby teraz [cięższe] niż

piasek morski.

Dlatego nierozważne są

moje słowa.

⁴Gdyż strzały Wszechmocnego tkwią

we mnie,

mój duch pije ich jad,

obstawiły mnie [zewsząd]

Boże strachy.

⁵Czy dziki osioł rży, gdy ma trawę,

albo czy wół ryczy nad swą paszą?

⁶Czy można jeść papkę bez soli?

Czy jest smak w śluzie portulaki?

⁷Przed czym wzdrygała się moja

dusza,

to jest chlebem w boleści.

⁸Kto by mógł spełnić moją prośbę?

I oby Bóg spełnił mą nadzieję!

⁹Oby zechciał Bóg i mnie zmiażdżył,

zwolnił swą rękę – i mnie odciął!

¹⁰Byłoby to moją pociechą

i podskakiwałbym w męce –

nie przestał,

bo nie ukryłem się przed słowami

Świętego.

¹¹Skąd wezmę siłę, by jeszcze

czekać?

Ku jakiemu kresowi mam

przedłużać mój dech?

¹²Czy moja siła jest siłą kamieni?

Czy moje ciało jest ze spiżu?

¹³Czy nie ma dla mnie pomocy?

Czy odeszło mnie powodzenie?

¹⁴Zrozpaczonemu [należy się][#6:14 , מַס, .]

życzliwość przyjaciela,

choćby zaniechał bojaźni

Najwyższego.

¹⁵[Tymczasem] moi bracia

zawiedli jak potok,

znikli jak [woda] w rzecznym

łożysku.

¹⁶Ciemnieją od lodu –

niknie na nim śnieg.

¹⁷W czasie gorączki znikają,

nikną w upale ze swych miejsc.

¹⁸Wiją się ścieżki ich drogi,

unoszą się w pustkę i giną.

¹⁹Wypatrują ich karawany Temanu,

oczekują ich podróżnicy Saby,

²⁰lecz wstydzą się, że [im] zaufali,

przybyli do nich – i zawiedli się!

²¹Tacy wy jesteście teraz dla mnie,

widzicie grozę i boicie się!

²²Czy powiedziałem: Dajcie mi [coś]?

Lub: Złóżcie mi dar ze swojego

mienia?

²³Ocalcie z ręki nieprzyjaciela­?

Wykupcie z ręki okrutników?

²⁴Pouczajcie mnie, a ja zamilknę.

W czym błądzę? Wytłumaczcie mi!

²⁵O, jak bolesne są szczere słowa![#6:25 Lub: (1) ; (2) . Jb 6:25.]

Lecz co chcecie uzasadnić

waszym dowodzeniem?

²⁶Czy zamierzacie poprawiać [moje]

słowa?

Przecież słowa zrozpaczonego

idą na wiatr!

²⁷Nawet o sierotę rzucalibyście los!

I przehandlowalibyście własnego

przyjaciela!

²⁸Lecz teraz zechciejcie

skierować się do mnie,

nie będę kłamał wam w twarz.

²⁹Zawróćcie, proszę, niech nie

dzieje się nieprawość!

Zawróćcie! W tym też moja

sprawiedliwość!

³⁰Czy jest w mym języku

jakaś nieprawość?

Czy moje podniebienie

nie rozpoznaje niskich

pragnień?